TEMAT: Miejski łobuz – Suzuki Swift 1.5 GLX Automatic

Swift nowej generacji zadebiutował na rynku 3 lata temu jako jeden z najważniejszych modeli Suzuki. To właśnie dzięki niemu japoński koncern dowiódł, że potrafi produkować samochody wysokiej jakości, które znakomicie sprawdzają się na europejskich drogach.



O tym, że małe Suzuki zostało zaprojektowane z uwzględnieniem gustów Europejczyków świadczy już samo nadwozie. Płynne linie i eleganckie przetłoczenia mogą się podobać, a kompaktowe wymiary ułatwiają manewrowanie w zatłoczonych miastach, w których Swift czuje się niczym ryba w wodzie. Mimo, że samochód jest już w sprzedaży od jakiegoś czasu, wciąż przyciąga zazdrosne spojrzenia przechodniów i innych kierowców, szczególnie w wersji z szarymi, 15-calowymi obręczami aluminiowymi, w które wyposażono testowy egzemplarz. Całości dopełniają pomalowane na czarno słupki A i B oraz czarna osłona chłodnicy dumnie nosząca pokaźne logo w kształcie litery ‘S’. Jeśli nadwozie pokryto dodatkowo jaskrawym, czerwonym lakierem jest niemal pewne, że Swift będzie główną atrakcją podczas postoju pod sygnalizacją świetlną.


2 + 2

Stosunkowo wysoko poprowadzona linia dachu oznacza, że wewnątrz nie zabraknie przestrzeni nad głowami pasażerów siedzących zarówno z przodu, jak i z tyłu. Nie ma się co jednak oszukiwać – Swift to autko przewidziane dla dwóch osób i ewentualnie dwójki małych dzieci, które jako jedyne nie będą narzekały na brak miejsca na nogi z tyłu. O tym przypomina też niewielki bagażnik o pojemności zaledwie 213 litrów, z możliwością powiększenia do 562 litrów poprzez złożenie tylnej kanapy, dzielonej asymetrycznie. Na szczęście jest głęboki i ma regularne kształty. Z przodu z kolei jest zaskakująco przestronnie, jak na rozmiary samochodu. Miękkie i wygodne fotele to chyba najlepsza konstrukcja w segmencie samochodów ‘mini’. Są bardzo wygodne, dzięki czemu nawet dłuższa jazda nie powoduje zmęczenia, ot najwyżej znużenie. Wrażenie przestrzeni potęguje daleko wysunięta do przodu szyba i dość duża deska rozdzielcza, w której centralnym położeniu umieszczono niewielki wyświetlacz komputera pokładowego. Jego wskazania są czytelne, jednak zmiana poszczególnych funkcji możliwa jest wyłącznie za pomocą niewielkiego przycisku umieszczonego tuż obok samego wyświetlacza. Oznacza to, że aby odczytać na przykład bieżące spalanie należy oderwać plecy od fotela i dosłownie położyć się na kierownicy – tylko w taki sposób uda się bowiem zmienić tryb pracy wyświetlacza. To jednak jedyne przeoczenie projektantów odpowiedzialnych za rozmieszczenie przełączników w kabinie pasażerskiej. Wszystkie pozostałe przyciski w drzwiach (elektrycznie sterowane wszystkie cztery szyby i lusterka) w kierownicy (obsługa systemu audio) czy w konsoli centralnej (radio CD, klimatyzacja) są wzorowo opisane, doskonale dostępne i ładnie podświetlone bursztynowym światłem po zmroku. Ponadto, poszczególne elementy deski rozdzielczej są dobrze spasowane i przyjemne w dotyku, szczególnie obszyte skórą koło kierownicy, które nie posiada jednak wzdłużnej regulacji ustawienia. Z drugiej strony, odnalezienie odpowiedniej pozycji do jazdy nie zajmuje dużo czasu, po części dzięki dużemu zakresowi regulacji fotela kierowcy.


CICHO I DYNAMICZNIE



Po zajęciu miejsca i przekręceniu kluczyka w stacyjce do uszu kierowcy i pasażera dochodzi jedynie przytłumiony odgłos pracy 1.5-litrowego silnika benzynowego o mocy 101KM, który sprzężono z 4-biegową, automatyczną skrzynią biegów. Układ taki doskonale sprawdza się w mieście, podczas ciągłego przyspieszania i hamowania, a i w czasie dłuższej podróży będzie można się zrelaksować w większym stopniu, niż w modelu z przekładnią manualną. Mimo jedynie 4 biegów, poszczególne przełożenia zostały znakomicie dobrane do charakteru silnika. Pierwsze dwa biegi bardzo ochoczo rozpędzają małe Suzuki „spod świateł”, trzeci bieg świetnie sprawdza się podczas wyprzedzania, a długa „czwórka” pozwala oszczędzić paliwo i nasze uszy podczas jazdy ze stałą, wysoką prędkością – przy 100 km/h wskazówka obrotomierza znajduje się w okolicy około 3 000 obr./min. Poszczególne zmiany biegów odbywają się płynnie, bez szarpnięć, jednak reakcja na nagłe wciśnięcie pedału przyspieszenia do podłogi, czyli tak zwany „kick down” mogłaby być nieco szybsza. Gdy już to nastąpi, silnik bez trudu osiąga wyższe obroty, na których czuje się doskonale, a wraz ze wzrostem prędkości obrotowej wzrasta poziom hałasu wewnątrz. I tu właśnie rozpoczyna się prawdziwa zabawa. Twardo zestrojone zawieszenie pozwala na pokonywanie zakrętów z dużymi prędkościami, w których nadwozie nie przechyla się zbytnio, Jednocześnie, nierówności nawierzchni są nieźle filtrowane, choć wyraźnie odczuwalne. Bezpośredni układ kierowniczy przesyła precyzyjne informacje o położeniu przednich kół, a małe przełożenie umożliwia szybką zmianę toru jazdy, podczas której Swift posłusznie spełnia polecenia kierowcy i prowadzi się niczym przyklejony do asfaltu. To doskonały przykład na to, że moc silnika nie zawsze jest gwarancją dużych emocji – tyle przyjemności z jazdy nie doświadczymy nawet w samochodach pozycjonowanych o klasę wyżej i uważanych za „sportowe”. Gratulacje!


TAKI DOBRY, A TAKI... TANI!

To, co dobre zwykle dużo kosztuje... ale nie tym razem. Za wersję 1,5 GLX ze skrzynią automatyczną należy zapłacić 51 900 złotych. Warto zaznaczyć, że w wyposażeniu modelu znalazło się wszystko, co nowoczesny samochód powinien posiadać – klimatyzacja, elektrycznie sterowane wszystkie szyby i lusterka, radio z CD i MP3 czy komplet poduszek powietrznych łącznie z kurtynami powietrznymi. Za podobnie wyposażoną wersję GLX z silnikiem 1,3 i manualną skrzynią biegów przyjdzie zapłacić jeszcze mniej – 44 900 złotych. Radość z jazdy pozostaje jednak taka sama.